အစွဲ

ဦးမြမောင်သည်အသက်၅၀ ကျော်အမျိုးသားတစ် ယောက်ဖြစ်သည်။သူ၏ဇနီးဒေါ်မမသည်၄၅နှစ်အရွယ်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။သူတို့တွင်သားသမီးမရှိကြပါ။ဒါကြောင့်သူတို့ပိုင်သောလယ်ယာများကိုစာရင်းငှားနှင့်ငှား၍လုပ်ကြရသည်။နွားများကိုတော့ဦးမြမောင်ကိုယ်တိုင်ပင် ကျောင်းလေ့ရှိသည်။နွား၅ကောင်ကိုရွာနှင့်မနီးမ ဝေးရှိတောရ ကျောင်း လေး ဘေးကမြက်ခင်း တွေမှာသွား ကျောင်းလေ့ရှိသည်။မနက်၁၁နာရီထမင်းစားပြီးချိန်တွင်ဦးမြ မောင်နွား ကျောင်းသွားသည်။ညနေ၃နာရီခွဲတွင်အိမ်ပြန်လာ လေ့ရှိသည်။တခါတရံနွားကျောင်းသည့်အနီးရှိတောရ ကျောင်းဘုန်းဘုန်းထံသွား ရောက်၍လည်းဂါဝရပြုတတ်သေးသည်။တောရကျောင်းရှိကပ္ပိယကြီးနှင့်လည်းစကားလက်ဆုံကျတတ်သေးသည်။ဒေါ်မမကတော့ တောရ ကျောင်းသို့ဆွမ်းဝတ်ကျမှသာဆွမ်းပို့ရောက် တော့သည်။ညနေနွားသိမ်းပြီးအိမ်ပြန်ချိန်တွင်လမ်းမှာတွေ့သောတောပန်းလှလှလေးများကိုသူ့ဇနီးအတွက်ခူးခဲ့တတ် သေးသည်။အထူးသဖြင့် ဆောင်းရာသီ အေးချိန်ပွင့်တတ် သောခအုံးပန်းဟု ခေါ်သောပန်းဖြူဖြူ လေးများဖြစ်သည်။ထိုပန်းဖြူဖြူမွှေးမွှေးလေးများကိုဇနီးသည်ဒေါ်မမအလွန်ကြိုတ်သည်။အိမ်ပြန် ရောက် ရေမိုးချိုးပြီးချိန်ဇနီး၏သနပ်ခါးဖွေးဖွေးပန်းမွှေးမွှေးနှင့်မြင်ရသည်မှာဦးမြ မောင်အတွက်မရိုးနိုင် သောစိတ်ချမ်းသာမှုတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။လင်မယားနှစ်ယောက်တည်းဖြစ်၍တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အလွန်ဂရုစိုက်ကြသည်။ဒေါ်မမဘုရားရှိခိုးပြီးမေတ္ဏ္တာပို့အမျှဝချိန်ဆိုဦးမြမောင်ကလည်းဘေးကနေသာဓု ခေါ်လေ့ရှိသည်။ဦးမြမောင်တို့အိမ်တွင်မကြာခဏအလှူအတမ်းပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။ဘုရားမီးလှူခြင်း၊အိမ်နီးချင်းများအားထမင်းဖိတ်ကျွေးခြင်းအစရှိသဖြင့်ပေါ့။ဦးမြမောင်ကသူ၏ဇနီးကိုလည်းမိမိတို့နောက်ပါမည့်ကုသိုလ် ကောင်းမှု့များကိုမကြာခဏပြုလုပ်ရန်တိုက်တွန်း လေ့ရှိသည်။သို့ သော်ဦးမြမောင်ကိုယ်တိုင်ဘုရားရှိမခိုးပါ။
ဇနီးကဘုရားရှိခိုးရန် ပြော သော်လည်းဦးမြ မောင်ကဘုရားစာစိတ်ထဲမှာရွတ် နေသည်ဟုသာပြန် ပြောခဲ့သည်။ဦးမြ မောင်သည်ဘုရားတရား ကြောင်းအလှူအတန်းအ ကြောင်းများ ပြောသော်လည်းဘုရားရှိခိုးဖို့ဝန် လေးသူတစ် ယောက်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မမကလည်းထိုကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍မြည်တွန် တောက်တီး လေ့ရှိသည်။ဦးမြမောင်ကတေ့ာသူ့ဇနီးဘယ် လောက်မြည်တွန် တောက်တီး နေလည်း ဆေးလိပ်ဖွာမပျက် ပေ။ တစ်ရက်မှ တော့ဦးမြ မောင်သည်နွားများကိုစားကျက်တွင်လှန်ထားခဲ့ပြီး တောရ ကျောင်းသို့သွားကာကပ္ပိယကြီးနှင့် စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြသည်။ထိုစဉ်နွားများလှန်ထားသောစားကျက်နေရာမှနွားအော်သံများကြားလိုက်ရသည်။ဦးမြ မောင် နွားများရှိရာလှမ်း မျှော်ကြည့်လိုက်သည်။သူ၏နွားများကြားတွင်နွားတစ်ကောင်လာပြီးခွေ့ နေသည်ကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ဒါ ကြောင့်ဦးမြ မောင်နွားများရှိရာသို့အမြန် ပြေးသွားခဲ့သည်။လက်ထဲကိုင်ထားသောနွားနှင်တံ နှင့်ခွေ့ နေ သောနွားကြီးကိုလှမ်းရိုတ်လိုက်သည်။ရုတ်တရက်နွားကြီးကဦးမြ မောင်ဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။။တရှုးရှုးနဲ့နှာမှုတ်ပီးဒေါသထွက် နေ သောနွားကြီး၏မျက်လုံးမှာအစိမ်းရောင်ကြီးဖြစ်သော ကြောင့်ဦးမြ မောင်လန့်သွား တော့သည်။နွားကြီးကဦးမြ မောင်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ ခွေ့လိုက်လေ တော့သည်။ဦးမြ မောင်တစ် ယောက်ခပ် ဝေး ဝေးသို့လွင့်စင်ထွက်သွား တော့သည်။ လောကြီးနှင့်လည်းအဆက်သွယ်ပြတ်သွား တော့သည်။ဦးမြ မောင်သတိရလာ တော့ ဆေးရုံသို့ ရောက် နေပြီ။တကိုယ်လုံးလည်းကိုင်ရိုတ်ထားသလိုနာကျင်၍မလှုပ်နိုင်ပါ။ဆရာဝန်များက တော့ဒဏ်ကြေသွားတာပါ၊ပြန် ကောင်းသွားမှာပါဟုအား ပေးစကား ပြောကြသည်။ဒါပေမယ့်ဦးမြ မောင်က တော့မစားနိုင်မ သောက်နိုင်နဲ့က ယောင် ခြောက်ခြား တွေ ပြော နေ တော့သည်။ညတိုင်းမျက်လုံးစိမ်းနဲ့နွားကြီးလိုက်လာပြီဟု အော် ပြော နေ တော့သည်။
ဒေါ်မမမှာလည်းဘုရားကု သမားကုစုံ အောင် မေးမြန်းလုပ် ပေးခဲ့သည်။ဦးမြ မောင် ရောဂါမှာ လျော့မသွားဘဲတိုးလာတော့သည်။ဆေးရုံစ ရောက်ကတည်းကအစာမဝင်တာ၃ရက်ရှိလေပြီ။ဆရာဝန်များကစမ်းသပ်ကြည့် တော့လည်း ရောဂါကြီးကြီးမားမားရှာမ တွေ့ ချေ။ကိုယ်ခွဲမရှိ သော လူနာ စောင့် ဒေါ်မမလည်းပင်ပန်း နေ လေပြီ။ဒေါ်မမကဆရာဝန်များကိုအသနားခံပြီး ဆေးရုံဆင်းလို ကြောင်းနှင့်အိမ်မှလာ၍ဆေးခန်းလာပြလို ကြောင်းအကူအညီ တောင်း တော့သည်။ဆရာဝန်များကလူနာတိုးတက်မှု့မရှိတာကြောင့် အိမ်ကိုပြန်ဆင်းဖို့ခွင့်ပြုလိုက်သည်။အိမ် ရောက် တော့လည်းမသက်သာပါ။နီးစပ်ရာဆွေမျိုးများကတလှည့်စီလာ စောင့် ပေးကြသည်။ဒီလိုနဲ့အိမ် ရောက်ပီး၂ရက်အကြာတွင်ဦးမြ မောင်ဆုံးသွား တော့သည်။သေခါနီးအထိမျက်လုံးစိမ်းနဲ့နွားကြီးလာပြီဟုတတွင်တွင် ပြောနေသည်။ဒေါ်မမမှာသူ့ယောကျာ်းအတွက်စိတ်မကောင်းပါ။သေခါနီးအယူလွဲသွားပြီဟုသိရ၍ဖြစ်သည်။ဒီလိုနဲ့ကိစ္စပြီးသွား တော့ဒေါ်မမဘုရားရှိခိုးတိုင်းဦးမြ မောင်ကိုနာမည်တပ်ပီူအမျှအတမ်း ဝေခဲ့သည်။ဦးမြ မောင်ဆုံး သော အချိန်သည် ဆောင်းဝင်စဖြစ်‌‌လေ သည်။ဒါကြောင့်ဦးမြ မောင်နွား ကျောင်းပြန်လ့ရှိ သောအချိန်ည နေပိုင်းတွင်ခအုံးပန်းနံ့အမြဲရသည်။ဦးမြ မောင်မကျွတ် သေးဟု ဒေါ်မမ သိသည်။ဒါ ကြောင့်ဘုရားရှိခိုးတိုင်းနာမည် ခေါ်၍အမျှပေး ဝေခဲ့သည်။ယ နေ့ထိလည်းခအုံးပန်းပွင့်ချိန်ဆိုည နေပိုင်းတိုင်းပန်းနံ့က တော့ရစမြဲပင်။ဒေါ်မမပင်အသက်၅၀ ကျော်ခဲ့ လေပြီ။